Peter de Liefde

20 september 2022

KONING

 In Groot-Brittannië hebben ze nu een koning, Karel de Derde. Nog niet zo lang geleden vond iedereen hem een malloot waarvan men hoopte dat hij overgeslagen zou worden ten faveure van zijn oudste zoon. Helaas, hij is blijkbaar nog te jong om volledig gepasseerd te worden maar oud genoeg om er van uit te gaan dat ie niet al te veel brokken meer zal maken. 
Stel je eens voor dat het Verenigd Koninkrijk een bedrijf is (wat het natuurlijk in menig opzicht ook is) en dat ze in de directiekamer de binnengekomen sollicitaties voor de vacature van koning bespreken. Ik stel me het volgende gesprek voor:
-Nou, Kees vertel, hoeveel brieven heb je ontvangen? 
-Welgeteld één Jaap!
-Da’s jammer maar is het een serieuze kandidaat?
-Nou, ik twijfel een beetje.
-Waar ligt zijn ervaring?
-Goede doelen.
-Daar heb je niks aan Kees. Geld weggeven kan iedereen. Zegt niets over leiderschap. En hoe zit het met zijn communicatieve vaardigheden? 
-Nou, Jaap, ik moet zeggen hij is een betere spreker dan die knakker in Nederland. 
-Ja, hallo, iedereen is een betere spreker dan Willem Alexander. Die Van Oranje is net zo erg als onze George de Stotteraar.
-En beweegt ie ook een beetje stijlvol, dat je denkt daar loopt een koning?
-Nou, Jaap, ik moet zeggen hij beweegt minder horkerig  dan die knakker in Nederland. 
-Ja, hallo, kunst zeg, iedereenbeweegt minder horkerig  dan Willem Alexander! 
-En Kees hoe zit het met de ethische kant, en dan bedoel ik met name zijn huwelijkse trouw? 
-Nou, er is in het verleden wel eens een akkefietje geweest maar eh, zijn seksuele moraal is netter dan bijvoorbeeld die van Prince Andrew.
- Ja, hallo, schei nou toch uit, iedereen 

 is netter dan Prince Andrew! 
- Luister Kees, in feite  zeg je dat deze kandidaat geen relevante werkervaring heeft, geen bijzondere communicatieve vaardigheden heeft, niet erg gracieus beweegt en dat ie overspelig is. Waarom val je me lastig met dit soort kandidaten? 
- Nou, hij heeft een goeie referentie!
- O, hij heeft een goeie referentie, nou het zal mij benieuwen. Wie mag dat dan wel zijn? 
- De koningin! Dat is zijn moeder.
-O, Jaap joh, zeg dat dan gelijk! Dat neemt alle twijfel weg. Aannemen die vent. Kan meteen beginnen! En Jaap, luister, het maakt niet uit wat ie kost.
 

5 april 2022

NIET ONMOGELIJK

Toen ik vanmorgen de Volkskrant opensloeg  kreeg ik zoals te doen gebruikelijk een bak slecht nieuws over me heen. ‘Grote droogte in Kenia.’ ’Als we niet snel ingrijpen gaan we de klimaatdoelstelling bij lange na niet halen.’ ‘Minister de Jonge gebruikte privémail tijdens coronacrisis, mogelijk informatie verloren gegaan.’ ’Experts snel naar ‘plaats delict’ Boetsja.’  ‘Overwinning Viktor Orbán in Hongarije.’

            Ik lees het interview met Heleen de Coninck, hoogleraar innovatie en klimaat aan de TU Eindhoven en een van de vijf Nederlandse auteurs van het IPCC-rapport. Het goede nieuws van het rapport is volgens haar dat we nu beter weten welke maatregelen hoeveel helpen om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Ze zegt dat het ook mogelijk is om met een gedragsverandering als stoppen met het eten van vlees het klimaat enorm te helpen. “Ja, dat is dan misschien mogelijk maar dat is niet waarschijnlijk” hoor ik u denken. Ik protesteer tegen de gedachte dat je iets wat niet waarschijnlijk is ook niet moet willen nastreven. In feite, is de zin “ja, maar dat is niet erg waarschijnlijk” een eerste stap richting doemdenken. Wat mij betreft mag je alles wat niet onmogelijk is nastreven. 

En hoeveel dingen zijn nou werkelijk onmogelijk? Ik bedoel bewijsbaar onmogelijk. Je kunt de tijd niet stil zetten, dat is waar en u zal dat beamen. Maar, terwijl ik het zeg, denk ik al, ja wacht eens even, als je in een vliegtuig stapt en je vliegt tegen de richting van de draai van de aarde in met precies dezelfde snelheid als waarmee de aarde draait dan staat de tijd toch echt stil.

En net als ik me afvraag of ik niet een beetje te zweverig zit te denken en overweeg om de krant dicht te slaan valt mijn oog op een ander artikel: ‘Kunnen Leefbaar Rotterdam en Denk samen in een coalitie?’ Tot mijn niet geringe verbazing blijken de moskeehaters en de moskeebouwers samen op een coalitie af te stevenen. Ik citeer: “Volgens Denk-partijvoorzitter Ejder Köse vertegenwoordigen Denk en Leefbaar Rotterdam dezelfde groepen, het zijn gewone mensen, die in wijken wonen waar al jaren te weinig aandacht voor is en waar meer criminaliteit is dan elders…” Beste lezers en luisteraars, wat een heerlijk gevoel als deze twee partijen tot elkaar kunnen komen dan kan het in de Oekraïne toch ook binnen een paar weken vrede zijn. Niet waarschijnlijk misschien, maar niet onmogelijk en alles wat niet onmogelijk is dat mag je nastreven.

19 januari 2021

ENGEL

Gisteren heb ik een engel gezien. Hij kwam naast me zitten op een bankje in de tuin en hij was volledig uit de lucht komen vallen. Het moest dus wel een engel zijn. Ik probeerde zijn vleugels te zien maar het waren blijkbaar kleine vleugels die hij ineen gevouwen had want zoals ie naar me toegedraaid zat waren ze niet te zien. Maar gewoon aannemen dan. Niet meteen de ongelovige Thomas gaan uithangen.
                Ik vertelde hem dat ik blij was dat ie gekomen was en dat ik graag van de gelegenheid gebruik wilde maken om enkele zaken met hem te bespreken. Hij stemde daarmee in maar ik kon aan zijn gezicht zien dat hij er eigenlijk weinig zin in had. 
                Ik vertelde hem dat ik me druk maakte over het virus dat de mensheid tartte en hoe ik me eraan ergerde dat veel mensen zich niet aan de afspraken hielden die zouden moeten leiden tot de beheersing van het probleem. Toen ik hem vroeg of ie in dit verband een boodschap  voor ons had begon ie hard te lachen. “Boodschappen doe je maar bij Albert Hein!” zei ie bits. 
                Ik raakte zwaar teleurgesteld en zei dat het virus toch echt een gevaar was voor de mensheid, dat teveel mensen er aan dood gingen en dat we op deze manier niet meer zo konden leven als we gewend waren. De engel zuchtte even diep en zei toen: alles heeft zijn rede, zodra je daar in gelooft, zie je ook  de voordelen van zo’n crisis.
                We gingen nog wat dieper op de zaak in, het werd een wat je noemt geanimeerd gesprek en ja, na een tijdje ging ik inzien dat die corona-crisis ook een wake-up call is voor onze beschaving om eens serieus na te denken over geboortebeperking, uitputting van de aarde, economische groei etcetera.
                Toen ik na een half uur opstond om naar het toilet te gaan en langs hem heen liep kon ik de verleiding niet weerstaan om even om te kijken en te checken of ik zijn vleugels kon zien. Helaas, tot mijn schrik was hij verdwenen.
                Zo zie je maar weer, sommige dingen kun je alleen zien als je erin gelooft. Dat geldt ook voor die wake-up call.

10 november 2020

MENS ERGER JE NIET

Winter 1953, de zevenjarige Donald Trump en zijn iets oudere zusje Maryanne spelen mens-erger-je-niet. Na drie kwartier gooit Maryanne met de dobbelsteen twee zessen achter elkaar en vervolgens een drie waarmee ook haar vierde pionnetje precies binnenloopt in het ‘thuisvakje’. “Ja, ik heb gewonnen”, roept ze triomfantelijk.  
Donald is twee seconden stil, pakt het bord op en smijt het met pionnen en al door de kamer. Kijkt zijn zus aan en zegt: 
“Kan niet!” 
“Maar je ziet toch dat ik gewonnen heb, alle vier mijn pionnetjes zijn binnen. “ 
“Toch kan het niet” zegt Donald. 
“Waarom dan niet?” 
“Nou, ik stond eerst heel ver voor en op de één of andere magische manier is mijn voorsprong plotseling als sneeuw voor de zon verdwenen, dat kan gewoon niet!”
“Maar Donald, zo gaat dat toch in de sport ook, de New York Yankees staan ook wel eens heel lang voor en dan verliezen ze uiteindelijk toch!”
“Dat is geen vergelijking, ik ben Donald, niet de Yankees. En jij hebt vals gespeeld. Je hebt drie keer zo vaak zes gegooid als ik. Dat kan niet. Die dobbelsteen, daar zit geen zes op. Moet wel.”
“We gooien met dezelfde dobbelsteen, Donald.”
“Dat kan niet. Dat betekent dan dat de dobbelsteen verandert zodra ik hem heb want ik gooi op precies dezelfde manier als jij en ik gooi bijna geen enkele zes. Het potje moet over en dan gooien we ieder met een eigen dobbelsteen. Die twee nieuwe dobbelstenen die ga ik kopen en dan geef ik jou er eentje waar geen zes op zit want dan staan we quitte.”
“Maar Donald, je kunt toch ook een keer gewoon pech hebben?”
“Pech, dat kan niet, ik heb nog nooit pech gehad, ik win altijd elk spelletje en dan nu zeker ineens niet. Bestaat niet.”
Even is het stil. Donald kijkt de kamer rond en laat zijn blik op het mens-erger-je-niet spel vallen dat op de grond ligt. “Ik heb trouwens sowieso gewonnen want jij speelde met rood en ik met blauw en je weet dat het normaal altijd andersom is. Heb ik expres laten gebeuren, snap je?”
Plotseling komt vader Trump binnen en zegt: “Zo en wie heeft er vandaag gewonnen?” “Ikke!“ roept Donald. En dan zegt Maryanne: “Joh, Donald, als je dat blijft zeggen, dan gaan we je nog geloven ook.” Donald is even stil, kijkt zijn zus plotseling aan met een dankbare blik en zegt dan: “Lieve zus, ik geloof dat je me zojuist iets geleerd hebt waarvan ik mijn leven lang profijt ga hebben”.

6 oktober 2020

HERFST

Eindelijk, het is weer herfst. Langzaam wordt  Papendrecht herfstklaar gemaakt. Ik vind dat helemaal niet erg. Zo’n zomer moet niet te lang duren.
Uit de bomen bij mij in de straat verdwijnt gelukkig de kleur groen. Heb ik zo’n hekel aan, aan groen, want dan moet ik altijd denken aan sla, bah.  De wolken zijn gelukkig ook veranderd, die worden lekker grijs en zwart. Niet meer dat harde felle blauw. Ik haat blauw. Doet me altijd denken aan de belastingdienst. Nou ja, wie houdt daar wel van?
Fijn dat het herfst wordt want de zon is ook lekker weg. Werd ik altijd zo moe van. Dat geschijn de hele dag waar je helemaal niet om gevraagd hebt. Ze zeggen dat je alles dan beter kan zien, nou nooit wat van gemerkt. Het regent ook gelukkig weer. Niet van die buien die de buienradar al dagen van te voren voorspeld had maar van die lekkere gemene buien die recht in je gezicht waaien zodat je lekker begint te schelden en gauw weer naar binnen gaat en maar vast een glaasje whisky neemt om warm te worden.
Als je trouwens nu toch naar buiten moet dan zie je heel veel prachtig lelijke vrouwen. Vrouwen van minstens vijftig die heel veel moeite doen om er nog mooi uit te zien. En bij wie dat dan net niet lukt. En dat je dat juist mooi vindt. De tragiek daarvan. Van net te veel mascara, net te veel verf in het haar en net te strakke vesten die ze dan niet dicht doen omdat het dan minder opvalt.
Oh wat hou ik van de herfst! Volgende week word ik zestig. Word ik eindelijk echt een oude man. Hoef ik niet meer lopend naar de studio en mag ik ook elke dag zeuren en zeiken. Nooit meer hoef ik de schijn op te houden dat ik een optimistische man ben die van het leven houdt. “Kijk, daar loopt De Liefde,” zullen ze zeggen. Hij kijkt weer chagrijnig, ja, logisch, hij is al zestig, dan krijg je dat natuurlijk. Heerlijk, wat een energie scheelt dat als je niet steeds je mondhoeken hoeft op te trekken.
 Beste luisteraar, melancholie, je mag er in zwelgen. Iemand die zegt dat melancholie iets treurigs is heeft het leven niet begrepen. Bij melancholie wordt lelijk mooi, verdrietig vrolijk en Papendrecht, dat saaie dorp zonder ziel, wordt  een heerlijk treurige woonplaats.